ಹುಂಜ ಕೂಗಿದ್ ಕೂಡ್ಲೇ
ಕೊಡವಿಕೊಂಡೆದ್ದ ಜುಂಜ
ಮುರ್ಕೊಂಡು ಬೇವ ಕಡ್ಡಿ
ತೀಡುತ್ತ ಹಲ್ಲು ಬಾಯ
ಶುರಚ್ಕೊಂಡ ಹೊಲ್ದ್ಯಾಗ್ ಕ್ಯಾಮಿ
ಹೊಡ್ದು ಮಜ್ಗೆ ಗಂಜಿಯ....
ಹೆಂಡ್ರು ಹೊತ್ತು ತಂದ
ಉಪ್ಸಾರು ಸೊಪ್ಪಿನೊಡನೆ
ಮುದ್ದೆ ಮುರಿದು ನುಂಗ್ದ
ಮೆಣಸ್ಕಾಯಿ ನೆಂಚಿಕೊಳ್ತ
ನಂಜೀಯ ಕೈ ಹಿಡ್ದು
ಕಣ್ಹೊಡ್ದು ಹಲ್ಲ ಬಿರಿದ....
ದಿನ್ವೆಲ್ಲ ದಣೀದೆ ಗೇದು
ಬೆವ್ರ ಸುರ್ಸಿ ಮೂಳೆಯಾದ್ರೂ
ಮುಖದಾಗೆ ತೇಜವಂತ
ಸೂರ್ಯಂಗು ಗೋಲಿ ಹೊಡ್ದ
ಮಳ್ಯಾಗೆ ಹಿಗ್ಗಿ ಕುಣಿದು
ಕಣಜಾವ ಜಡಿದು ತುಂಬಿ
ದೇಶಾದ ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರ್ದ
ನಮ್ಮೆಲ್ರ ಅನ್ನದಾತ....
ಹರಸ್ರೀ ನೀವೂ ಇವ್ನ
ತಣ್ಣಗಿರ್ಲಿ ಅಂತ....
2 comments:
ನಮ್ಮೂರ ರೈತಾಪಿ ಜನರ ಚಿತ್ರಣ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಬಂದಿತು.
ಸಾದೃಶ ಕವಿತೆ.
thank you sir..
Post a Comment